‘Ik had een bepaalde leeftijd bereikt, ik geloof vijftig, en toen dacht ik: “ik moet eens iets meer gaan doen om m’n lichaam in shape te houden.” Je wordt toch ouder en alles wordt slapper. Toen ben ik naar de sportschool gegaan en een beetje dingen met gewichtjes gaan doen. Dat is toen een eigen leven gaan leiden’, lacht de 62-jarige Willie Heuser. Inmiddels is de Dordtse wereldkampioen bodybuilding in de gevorderde leeftijdscategorie. Ze zegt dat juist voor ouderen gewichtstraining heel belangrijk is, omdat het goed is om je spieren te blijven trainen. Wil ze daarmee een voorbeeld voor anderen zijn? ‘Ja, dat ben ik geloof ik al wel een beetje’, lacht Willie. ‘Ongemerkt hoor, maar ik hoor het veel om mij heen. Ik probeer zelf voornamelijk het gezondheidsvoordeel te benadrukken.’

Het intensief sporten doet Willie zelf nog helemaal niet zo lang. Ze werkte full-time en had vier kinderen. ‘Het was eigenlijk altijd alleen een uurtje aerobics voor mij, pas toen de kinderen ouder werden en ik tijd kreeg om ’s avonds te gaan sporten, ben ik dit gaan doen.’ Inmiddels werkt Willie al 43 jaar in het basisonderwijs. Ze geeft de kinderen ook graag wat van haar gezonde levensstijl mee. ‘Ik vind het belangrijk dat als ze wat eten of drinken meenemen, dat het gezond is. Ik heb me daar heel sterk voor gemaakt op school. Liga-koeken zijn voor thuis en als niet iedereen iets gezonds bij zich heeft, worden de stukjes fruit gewoon gedeeld.’ Toen Willie zelf jong was, ging dat wel anders. ‘Toen kwam de melkboer met een krat met flesje melk. In de winter werd het kratje even op de oliekachel gezet en dan hadden we warme melk. Dat was zo goor!’ Van groente hield Willie als kind trouwens helemaal niet. ‘Maar dat vertel ik de kinderen natuurlijk niet!’ lacht ze.

Willie heeft warme herinneringen aan haar jeugd in Dordrecht. Ze is geboren in Dordrecht en het grootste gedeelte van haar jeugd bracht ze door in de vogelbuurt. ‘In die tijd was de buurt nog heel anders. Het was meer een arbeiderswijk, met grote gezinnen en kleine, maar knusse huisjes. Als het mooi weer was, zat je altijd buiten.’ Ze zou dit ook graag zien bij de kinderen die ze lesgeeft. ‘Zelf ontdekkend, spelend leren vind ik het allerbelangrijkst! Dat is wat ik me van mijn eigen jeugd herinner, zelf ontdekken, doordat je vrij kon spelen. Tegen ouders zeg ik dan ook: ga gewoon spelen!’

Met sporten en lesgeven wil Willie voorlopig nog niet stoppen. Daarnaast wil ze ook echt niet weg uit Dordrecht. ‘Ik vind Dordt gewoon heerlijk, het is een niet te drukke stad. Als ik dan in Amsterdam was geweest, waar mijn dochter woonde, was ik blij als ik weer in Dordt was.’ Ze prijst met name de binnenstad en de knusse straatjes. ‘Vooral de afgelopen jaren is er veel gebeurd, het is echt gezellig geworden.’ Wat is volgens haar typisch Dordts? ‘Vroeger was dat de paardenworst, die namen we altijd mee naar de familie in Limburg, want die was daar niet te krijgen. Ja, en echt Dordts was de schaatsbaan in de Windhondpolder vroeger. Hier zijn inmiddels huizen gebouwd, maar in mijn tijd kon je elke winter schaatsen.’