‘In het begin was er heel veel onduidelijkheid,’ vertelt wijkverpleegkundige Justin Lans. ‘Hoe ga je ermee om? Wanneer moet je jezelf beschermen en wanneer mág je jezelf beschermen? Het materiaal was natuurlijk schaars. Eigenlijk waren we heel angstig, want we komen bij mensen thuis zonder dat je van tevoren weet of iemand besmet is met corona.’ Justin verzorgde ook cliënten die in het ziekenhuis waren behandeld voor corona. ‘Dan printte je het protocol uit en kreeg je een tasje met beschermingsmateriaal. Al in de galerij moest je je omkleden voordat je überhaupt naar binnen kon gaan om zorg te verlenen.’ Hij vertelt dat de beschermende middelen alleen gebruikt werden bij corona-gerelateerde klachten. ‘Maar de cliënten verwachtten dat we altijd beschermd binnenkwamen, ook al hadden zij zelf geen corona. Ze waren bang dat wij hen zouden besmetten, omdat we bij eventueel besmette mensen over de vloer komen. De angst was er dus aan beide kanten.’

Justin vreesde vooral om zijn gezin te besmetten, ook zijn vriendin werkt in de zorg. ‘Ik was bang om haar te besmetten en dan zou zij het weer meenemen naar haar cliënten. Eerst bleef ik ook vaker weg bij mijn ouders en schoonmoeder. Mijn schoonmoeder werkt ook in de zorg, in het Parkhuis, waar echt een grote uitbraak is geweest.’ Nu het aantal besmettingen daalt, merkt Justin dat hij zijn leven daar ook weer op aanpast. ‘Ik zie mijn familie nu weer iets vaker. Als ik geen klachten heb, dan kan dat. Als ik wel klachten zou hebben, dan blijf ik weg. Ik zou dan ook niet afspreken. Daar ben ik wel wat strikter in, want het zal je maar gebeuren dat jij diegene bent die iemand besmet. Dat risico wil ik niet nemen. Al die mensen die tegen de coronamaatregelen protesteren, snap ik daarom ook niet. Als zorgmedewerker, ook al heb ik er minder zicht op dan de mensen die op de ic’s werken, heb ik het van dichtbij meegemaakt. Ik snap niet dat mensen er zo makkelijk over kunnen denken.’

De waardering van zorgmedewerkers lijkt deze periode wel enorm gestegen. ‘Het is natuurlijk niet alleen maar billen wassen, het is veel meer dan dat. Je bent toch een belangrijk contactmoment.’ Dat bleek de afgelopen periode des te meer. ‘Ik denk dat wij een hele belangrijke rol spelen in zo’n periode van vereenzaming. Ik heb regelmatig gehoord: “mijn kinderen komen niet, want ze zijn bang om me te besmetten.” Soms is er wel telefonisch contact, maar dat is toch anders. Je kunt niet even een kroel geven. Zeker voor ouderen zijn we vaak toch even het sociale momentje op zo’n dag.’

Justin, die voorheen werkzaam was in de financiële sector, blijft mede hierom graag in de zorg werken. ‘Mensen in de zorg hebben een zorghart, ze willen zo goed mogelijk zorg verlenen en werken daarom automatisch hard.’ De coronaperiode heeft de band met de cliënt volgens hem (nog meer) versterkt. Hetzelfde geldt voor de band met de collega’s onderling, ‘want je doet het met elkaar.’