Ik ben systeemtherapeut. Door Corona moest mijn kliniek waar ik werk tijdelijk sluiten. Op mijn laptop verschenen de wanhopige vaders en moeders. En vaak ook hun kind met een persoonlijkheidsprobleem, dat nu niet alleen de weekenden thuis zat. Dicht naast de ouders voor het scherm, dat is voor zulke kinderen angstig. Op een dag sprong bij een van hen een hond op schoot. Nu tonen ze hun veerkracht. Ze doen de gordijnen weer open. Als ik dat zie besef ik: daar was het allemaal voor nodig.