Ad Breevaart heeft in zijn leven heel wat gereisd, naar landen en plekken die toen nog niet heel toegankelijk waren. Zoals naar China 'toen iedereen daar nog in Mao-kostuum rondliep'. Toch is hij altijd in Dordrecht blijven wonen: 'Ik kon altijd mijn gang gaan. Toen overleed mijn moeder en dan kun je je vader niet alleen laten. Toen overleed mijn vader en toen dacht ik, waarom zou ik hier weggaan? Ik heb hier alles.'

Zijn ouders gaven hem veel vrijheid. Ze wensten geen kopie van zichzelf te zien in hun zoon. Maar ze gaven hem het goede voorbeeld, aldus Ad Breevaart. Zijn vader was de zoon van een timmermansknecht, hij kon goed leren en heeft zich opgewerkt. Hij werkte maar liefst 47 jaar in de biscuit- en chocoladefabriek Victoria en sloot zijn carrière daar af als adjunct-directeur. Ook was hij politiek actief. In 1945 werd hij gevraagd voor de nood-gemeenteraad. Pas 21 jaar later nam hij afscheid en werd tot ereburger benoemd. Bijzonder, want een wethouder is hij nooit geweest.

In december 1959 start Breevaart bij de politie, aanvankelijk bij de afdeling voorlichting, later bij personeelszaken, tot aan zijn pensioen in 1991. Hij was onder andere redacteur van het politieblad Politeia, dat geïllustreerd werd door de bekende Dordtse kunstenaar Otto Dicke. Via zijn werk bij de politie is Ad Breevaart aan zijn rol als Sinterklaas gekomen. Met de bestedingsbeperkingen begin jaren 60 dreigde het uitgewoonde politiebureau uit 1861 op de Groenmarkt weer niet vervangen te worden. Terwijl de plannen voor de nieuwbouw op de hoek Nassauweg-Mauritsweg klaar lagen. 'Ik zei: daar moeten we speciaal aandacht voor vragen bij de minister, en eigenlijk moet Sinterklaas dat doen, want die heeft ze als kinderen nog op schoot gehad.' Ad Breevaart laat een Sinterklaas- en pietenpak maken bij de toneelman van de Nederlandse Komedie te Amsterdam. Ad Breevaart als 'Sinterklaas' weet via de echtgenotes, de ministers van Binnenlandse Zaken en van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid te overtuigen van de noodzaak van nieuwbouw. Bij de eerste postbestelling van het nieuwe jaar kregen ze de bouwvergunning voor het nieuwe politiebureau. De ministersvrouwen sloegen de eerste paal.

'Als je eenmaal dat pak hebt… het is een leuke rol! Ik heb het gedaan tot en met mijn tachtigste. 52 jaar lang en dus heel veel kinderen gezien, waaronder bijvoorbeeld Ronald Giphart, de schrijver. Er zijn acht families waarvan ik niet alleen de kinderen op schoot heb gehad, maar ook de kleinkinderen. En de baard? Die is in 1980 ontstaan in Peru, in de rimboe kan een scheerwondje zeer gevaarlijk worden. Eenmaal thuisgekomen bij de kapper, zegt hij 'nee laat zitten, dat vult  leuk.' In het begin werd de baard bijgekleurd, later hoefde dat niet meer. 'Ik had er wel een mooie pruik bij, hoor, om er een mooie eenheid van te maken.

Inmiddels is Ad Breevaart 88 jaar en heeft veel gezien en meegemaakt in Dordt. Klein en groot. Het bombardement op Park Merwestein, de Watersnoodramp van '53, de stadssanering. 'ik behoor tot een bevoorrechte generatie', concludeert hij. Meer welvaart, meer vrije tijd en meer mogelijkheden. En Dordrecht? Daar heeft hij altijd graag gewoond. Zijn ouderlijk huis waar hij nog altijd woont ligt zo gunstig 'Alles is twee keer oversteken.' hij vindt het een gekke stad, waar veel leuke dingen gebeuren en veel is veranderd. 'Wat ik nu zo leuk vind, is dat we een tijd hebben gehad dat niemand in de binnenstad wilde wonen en alles zo verwaarloosd was. En laatst, toen was het zonnig weer, dan ziet dat gebied er zo prachtig uit. De Grote Kerk is prachtig, de Augustijnenkerk is prachtig, nee er is heel veel moois. Het Vleeshouwerstraatje. De bruggen, de Lange IJzerenbrug, er is zoveel.'