‘In onze cultuur is eten heel erg belangrijk. Het draait eigenlijk altijd om eten’, lacht de 29-jarige Alaa Sari. Ze ontvluchtte samen met haar man en dochter van bijna drie de oorlog in Syrië en heeft sinds januari een eigen winkel met Syrische lekkernijen. ‘Een maaltijd in Syrië begint met een voorgerecht, dan een hoofdgericht en daarna komen zoetigheden, zeker bij bijzondere gelegenheden als bruiloften en verjaardagen. Het is ook erg onbeleefd wanneer je bezoek slechts koffie aanbiedt. Je kunt niet aankomen met zomaar iets kleins, er moeten altijd voldoende lekkernijen aanwezig zijn,’ vertelt Alaa.

Syrische mensen houden dus wel van zoetigheid. ‘Maar dat doen de meeste mensen eigenlijk wel’, lacht Alaa. Dat is ook de reden waarom ze de winkel met Syrische specialiteiten opende. ‘En natuurlijk ook, omdat deze zoetigheden hier nieuw zijn. Je ziet koekjes met dadels en pistache maar weinig hier, dus ik was erg benieuwd wat mensen ervan zouden vinden. Ze zijn heerlijk, zowel bij de koffie als bij de thee! En er zit niet eens zo heel veel suiker in.’ Het snoep heeft bovendien prachtige vormen en de dozen waarin het verpakt is, zien er heel aantrekkelijk uit. Kortom, Alaa vond dat ze het moest proberen. ‘Ik was verrast dat mensen het wilden proberen en het ook nog lekker vonden. Vooral het snoep met amandelen.’ Ook de noten zijn erg in trek. ‘Die vindt iedereen altijd lekker. Ook als je niet specifiek Syrische delicatessen wilt proberen, kun je altijd gaan voor noten.’

In Syrië komen winkels zoals die van Alaa veel voor. ‘Maar de winkels daar verkopen niet altijd “het volledig pakket”, zeg maar. In mijn winkel zijn verschillende hoeken met bijvoorbeeld oosterse tafelkleden, koekjes, snoep, cadeauverpakkingen en koffie. Ik wil mensen laten zien hoe mooi de Syrische cultuur is.’ Syrië is volgens Alaa een prachtig land, maar verscheurd door oorlogen. ‘Als ik kijk naar alle oorlogen in Syrië, die het land zo hebben verdeeld, is mijn advies aan de Nederlanders: blijf elkaar liefhebben.’ Mocht het ooit weer beter worden in Syrië, dan zou Alaa best terug willen. ‘Maar ik heb een dochter en haar toekomst is hier veel beter. Natuurlijk mis ik alles en iedereen daar, maar het is daar niet veilig.’

Zijn er ook typisch Nederlandse dingen waar ze van houdt? ‘Ik denk dan niet onmiddellijk aan eten’, zegt ze lachend. ‘Natuurlijk wel stroopwafels! En tompoezen!’ De stad Dordrecht vindt ze prachtig, vooral al het water in de oude binnenstad. ‘En ik hou van Villa Augustus, in het bijzonder de tuin, je kunt daar heerlijk zitten.’ Een mooie Nederlandse gewoonte vindt ze het altijd blijven vieren van verjaardagen, hoe oud je ook bent. Dit gebeurt volgens haar niet in Syrië. De Nederlanders verschillen verder niet zoveel van Syriërs. ‘Misschien zijn de mensen hier directer, maar dat vind ik niet erg. Ik denk dat het beter is om eerlijk te zijn.’

Uiteindelijk hoopt Alaa ook de ruimte achter haar winkel te kunnen huren. ‘Ik ben bezig met een cursus chocolade maken en ik maak zelf taarten. Het zou geweldig zijn als ik dat kon laten zien in de winkel.’ Ze benadrukt dat het hebben van deze winkel nooit haar droom is geweest. Ik was boekhouder, maar als dit een succes wordt, is dat ook goed. Zo niet, dan is er altijd nog van alles mogelijk.’