Noble
In 2018 wordt Noble in een keer een bekende Dordtenaar wanneer ze als tweede eindigt bij de Voice Senior. Met zingen verdient ze af en toe nog iets bij, ‘maar heel weinig hoor.’ Ze wordt nog wel vaak herkend en dat vindt ze hartstikke leuk. ‘Het komt door m’n stem en m’n gedrag, die paardenstaart en toch een bepaald koppie, denk ik.’
Ze noemt zichzelf echter het liefst een gewone “Dordtenees”. Dat het een echte Dordtse is, zie je meteen bij binnenkomst in haar huis. Het trapgat van het huis hangt vol met prenten, schilderijen en foto’s van de Grote Kerk. ‘Ja, de kerk betekent natuurlijk veel’, zegt Noble, ‘want als je vroeger met een gozer afsprak, dan was dat altijd bij de Grote Kerk. Ik heb het weleens dubbel gedaan. Dan ging je verderop staan te kijken, weet je wel… stonden ze daar allebei te wachten op mij en dan kwam ik helemaal niet’, lacht ze.
Ze heeft meer goede herinneringen aan de Grote Kerk. ‘Als je dan op vakantie was geweest, zag je altijd meteen die Dordtse Dom. Dan weet je dat je weer thuis bent.’ Nobles verzameling is dus een bron van veel goede herinneringen. De eerste tekening kreeg ze toen ze nog in Zwijndrecht werkte. Daarna groeit het aantal kunstwerken met de Grote Kerk. ‘Ik heb lelijke, maar ook hele mooie.’
Noble is een echte verzamelaar. Ze heeft ‘niet veel te makken’ maar vindt dat je jezelf ook dan rijk kunt kopen. Ze is trots op de mooie kunstwerken die ze bij elkaar heeft kunnen verzamelen. Bijvoorbeeld op Koningsdag, waarvoor ze het hele jaar spaart. ‘Dan lopen we echt als miljonairs… En leuke kleren dat je scoort!’ Noble vindt het helemaal niet erg om weinig geld te hebben, ‘want je wordt hartstikke creatief!’ Dat is goed zichtbaar in haar woonkamer. Ze heeft zelf de vloer geverfd, de bank samengesteld en ook haar lamp is zelf gemaakt. En voor een salontafel? ‘Je kunt ook gewoon een ouwe Indië-kist schilderen. Het is misschien niet echt mooi, maar wel gewoon gezellig!’
Daarnaast is Noble echt een buitenmens. De Nieuwe Biesbosch is momenteel haar favoriete plek in Dordrecht. ‘Wat een vrijheid daar, de stad is dan heel ver weg!’ Ook tijdens haar jeugd was Noble altijd buiten. ‘Eigenlijk was ik toen ook al zo creatief, zo pakten we het teer uit de straat en gingen we daarop kauwen alsof het kauwgom was, want je had natuurlijk niks!’ Voorlopig blijft ze in de stad wonen. ‘Je moet de klokken horen. Het is o zo lekker als je ’s zondags de klokken hoort.’ Noble woont gelukkig tegenover de Nieuwkerk, ‘het oudste kerkje van Dordt.’ Tevreden sluit Noble af: ‘In elk stukje raam zie ik het oudste kerkje van Dordt, dat is toch prachtig!’
[Tijdens de coronacrisis spreken we Noble opnieuw]
‘Mijn kleinkinderen zijn wel heel erg bang dat ik doodga. Ze vonden het al eng toen mijn dochter met mij ging wandelen. Dat kan totaal geen kwaad, want ik loop elke dag met de hond. Ik ben niet in lockdown hoor.’ Het lijkt Noble weliswaar verschrikkelijk om zelf corona te krijgen, ‘maar ik moet toch naar de winkel.’ Ze ergert zich aan de mensen die zich maar niet aan de regels houden. ‘In deze tijd komen allemaal “ware aardjes” naar boven. In de oorlog leer je mensen kennen, er zijn verraders en er zijn mensen in het verzet. In deze tijd heb je dat ook weer, van die klojo’s die maar doen, weet je wel.’
Noble vindt het jammer dat ze op straat ziet dat iedereen zo blij is dat er eindelijk weer geshopt kan worden door de aangekondigde versoepelingen. ‘Wees blij dat de natuur nu een oppepper krijgt, dat is zo fijn! Er wordt niet veel gevlogen, er wordt niet veel gereden, mensen werken thuis… De natuur krijgt echt een oppepper en daar ben ik alleen al zo dankbaar voor.’ Noble is echt een buitenmens en geniet met haar hond dagelijks van alles wat ze ziet in de natuur. Ze hoopt dan ook op een verbetering in hoe er wordt omgegaan met de natuur en de dieren. ‘Dat kan toch niet! Dode mensen, dat is erg, maar al die dieren, dat is ook schandalig!’ Hoewel we nu misschien even iets bewuster zijn van de wereld om ons heen, gelooft ze niet dat het blijvend zal zijn: ‘straks zitten we weer aan de kiloknallers.’
Ze denkt dat onze manier van leven veel impact heeft op onze leefomgeving en dat ‘dit soort dingen’, waarmee ze doelt op corona, waarschijnlijk veel vaker zullen gebeuren. ‘Het kan gewoon niet, waar we nu mee bezig zijn.’
‘Eigenlijk ben ik helemaal niet zo negatief hoor’, zegt Noble, ‘maar het valt me gewoon op in deze tijd.’ Ze vindt het wel prachtig dat veel mensen, juist nu, ook voor elkaar klaar staan. ‘En dan niet op de TV dat ze zo staan met die harten, of “17 miljoen mensen”, daar word ik zo misselijk van, maar gewoon echt helpen.’ Toch is iedereen alles altijd weer snel vergeten. ‘En dan willen ze weer voor 20 euro naar Spanje.’
Doet ze zelf dingen anders in deze ongewone tijden? ‘Eigenlijk helemaal niet, mijn leven is weinig veranderd, alleen dat ik niet bij m’n dochter en m’n kleinkinderen kan.’ Noble vond het wel heel moeilijk toen haar dochter haar hond moest laten inslapen. ‘Dan zit je er opeens middenin. In mijn leven is niet veel veranderd, maar dan wel. Je kunt elkaar niet vastpakken of helpen. Ook mijn kleinkinderen zou ik wel even willen zoenen.’ Noble is wel een beetje bezorgd over haar eigen gezondheid, een reeks aan kwalen zorgt er immers voor dat ze met haar 74-jarige leeftijd binnen de risicogroep valt. ‘Maar ik vind het veel erger voor de jongere mensen!’ benadrukt ze.