Emre Hoogduijn

Emre Hoogduijn

Student
voorjaar 2020

‘Vroeger was ik altijd dat jongetje dat verliefd was op de grote stad, maar langzamerhand ben ik toch steeds meer naar Dordrecht toe gaan groeien. Als ik nu door de binnenstad loop denk ik: ach, wat is het toch een privilege dat ik hier mag wonen, dat ik hier geboren ben en dat ik heel veel mensen in deze mooie stad ken.’ Emre Hoogduijn is naar eigen zeggen zo Dordts als het maar zijn kan. Typisch Dordts vindt hij het schaapje dat elke Dordtenaar krijgt bij de geboorte; hij heeft het zelf nog steeds. Wat Dordrecht verder zo uitzonderlijk maakt, zijn de mensen. Doelt hij daarmee op de zogenaamde eilandmentaliteit? ‘Ja, ik denk het wel!’ zegt Emre, ‘ik maak er zelf vaak grapjes over “o, ik woon op het mooiste eiland van Nederland!” maar ik denk wel dat daar iets in zit. We zijn immers helemaal omringd door water en dat zorgt er ook voor dat mensen in Dordrecht daadwerkelijk op zoek gaan naar dingen in Dordrecht. Het maakt ons heel erg verbonden met de stad zelf.’

In 2019 wordt Emre door jongerenkrant 7-days uitgeroepen tot jongere van het jaar. Hij krijgt de eer voor de steun die hij geeft aan jongeren die bezig zijn met hun coming-out. Vanwege zijn Turkse afkomst vond hij dit zelf ook niet makkelijk. Nu wil hij een voorbeeld zijn voor anderen, in het bijzonder voor jongeren met een niet-westerse achtergrond. ‘Die voorbeeldrol is een beetje uit de hand gelopen,’ lacht Emre. ‘Het was nooit echt de bedoeling dat het hiertoe zou leiden, alhoewel ik erg blij ben dat het mij hier heeft gebracht.’ Hij maakte een filmpje voor Paarse Vrijdag op social media en dat werd opgepikt. ‘En toen is het uit de hand gelopen, ik was helemaal niet van plan het voorbeeld te zijn dat ik zelf heb gemist.’ Hij geeft toe dat als hij zelf zo’n voorbeeld had gehad zijn zelfacceptatie toentertijd een stuk hoger had gelegen. ‘Gordon en Gerard Joling zijn leuk, maar geen voorbeelden waar ik mezelf in kon vinden. Dus misschien kan ik de leegte vullen die ik zelf heb ervaren en voor anderen wat betekenen door middel van zichtbaar zijn.’

Juist sociale media lenen zich uitstekend voor Emre’s doel. Door zichtbaar te zijn op social media, kunnen andere jongeren hem makkelijk vinden. ‘Ik speel vooral de rol van luisterend oor. En door in gesprek te gaan laat ik jongeren weten dat ze niet alleen zijn in hun strijd. Ik raad hen aan soortgelijken te zoeken. Er is veel geklaag over social media, maar het biedt ook mooie kansen om het gesprek aan te gaan met mensen met wie je anders nooit zou praten.’

Vooruitblikkend op de toekomst hoopt Emre dat zijn voorbeeldrol niet meer nodig zal zijn. Hij ziet echter dat zelfs in onze samenleving nog altijd rechten van bepaalde groepen verdedigd moeten worden. ‘Ik denk daarom dat niet alleen mijn voorbeeld, maar ook mijn verdere activisme altijd nodig zal blijven en ik ben van plan er zo lang mee bezig te blijven tot het niet meer nodig is.’