Als ik met mijn vader door de stad fietste werd er vaak geroepen: ‘Hé, de Kaper!’ Hij was maatschappelijk werker en bij veel arme gezinnen in Dordrecht bekend. Het was mijn vader die voorstelde om werkloze mannen te laten timmeren. Hij had daarvoor van de gemeente het Zakkendragershuisje gekregen, wat toch leeg stond. Daar is toen enkele jaren in de avond flink getimmerd. Ik was dertien toen ik hem tekende.